قدرت‌های جهانی از تشکیل حکومت اسلامی راستین در هرجایی که باشد هراس دارند؛ بدین جهت پس از پیروزی مجاهدین، تمام تلاش خویش را به کار بستند تا سمت و سوی جهاد را از ایجاد حکومت اسلامی منحرف سازند. قدرت‌طلبی‌ها، خودخواهی‌ها و زراندوزی‌ها آغاز شد و عدّه‌ای، جهاد و مبارزة مقدّس مردم ما را گرفتار آسیب‌ها و انحرافات کردند؛ با این‌هم چیزی از قدر و ارزش فداکاری‌ها و مجاهدت‌های شهیدان و مجاهدان ما کم نشده است. ما وظیفه داریم تاریخ پر فراز و نشیب جهاد و مبارزه مردم خود را به همگان معرفی کنیم و برای نسل‌های آینده به ارمغان بگذاریم؛ تا امروزیان و آیندگان با استفاده از این الگوها، جامعة خویش را بسازند و از آن درس ایستادگی و مقاومت در برابر متجاوزان خارجی و مستبدان داخلی را بیاموزند.

کتابی که اکنون در دست دارید، کارنامه‌ها و خاطرات مولوی عبدالرّب مفلح، پدر بزرگوار بنده است؛ عالم مجاهدی که هم در سنگر علم و معرفت، به فرزندان وطن خدمت کرده و هم در روزگار تاریک اشغال کشور، در کوه‌ها و دره‌های وطن با اشغالگران جهاد کرده است. وی در این خاطرات ضمن بیان سیر زندگی عالمانه و مبارزاتی خود، از ناگفته‌های جهاد و مبارزه مردم و نقش مجاهدین در ساختن تاریخ و ایجاد روحیة آزادگی و آزادی‌خواهی سخن گفته و دردها و سختی‌های سال‌های دشوار و سراسر رنج و اندوه مردم این سرزمین را روایت کرده است.

مولوی عبدالرّب مفلح، در زندگی با برکت خود، شاهد بسیاری از رویدادهای جهاد و صحنه‌های غم‌انگیز و دردناک آن بوده است. هم‌راهی و هم‌سنگری با مجاهدان بزرگ؛ مخصوصاً قهرمان ملّی شهید احمدشاه مسعود و آشنایی نزدیک با شهدای پر افتخار جهاد، ذهن و ضمیر او را از خاطرات این مردان خدا انباشته کرده و ایشان با طبع شعری خود، برخی از آن خاطرات را به زبان شعر نیز بیان کرده است.

این کتاب داستان واقعیت‌های عینی و ملموس چهار دهة اخیر کشور است؛ به ویژه دوران جهاد مقدّس مردم افغانستان با ارتش سرخ اتّحاد جماهیر شوروی. واقعیت‌های تلخ و شیرینی که نقاب از چهره‌ها برمی‌دارد و رازهایی بسیاری را بر آفتاب می‌اندازد و خواننده را مسافر گذشته و متوجّه آینده خویش می‌سازد.

با خواندن این خاطرات خواهید دید که برای استقلال و آزادی کشور و حاکمیت دین خدا در این سرزمین چه فداکاری‌ها و ایثارگری‌هایی صورت گرفته است؛ هیچ‌خانه‌ای نیست که از آن مجاهدی برنخاسته و شهیدی در خاک نخفته باشد. شخص مولوی عبدالرّب مفلح ۱۶ تن از خانوادة خود را در یک زمان و یک‌ مکان از دست داده است؛ با این‌حال کسانی‌که از راه‌های دور، بر سر سفرة جهاد خوانده‌ شده‌اند؛ بدون آن‌که رنج و زحمت جهاد را دیده باشند، فساد، بی‌بندوباری و بی‌عدالتی‌های خود را به ملّت مجاهد افغانستان نسبت می‌دهند و به فرزندان جهاد و وارثان شهدا بی‌باکانه توهین می‌کنند.

آشکار است که این خاطرات بخش اندکی از تاریخ جهاد مقدّس مردم افغانستان می‌باشد. تاریخ زرّین جهاد در این صفحه‌های اندک نمی‌گنجد. لازم است کتاب‌ها نوشته و دایره المعارف‌ها تنظیم گردد؛ تا اندکی از آن دوران افتخارآمیز مردم ما ثبت شود و به رشتة تحریر درآید.

هدف من از ثبت، تحریر و تدوین خاطرات مجاهد بزرگ مولوی عبدالرّب مفلح بیان گوشه‌هایی از تاریخ جهاد مردم افغانستان و به تصویر کشیدن نقش مجاهدان و به خصوص عالمان دینی در تاریخ معاصر افغانستان است؛ تا مجال قضاوت‌های غیرمنصفانه دربارة جهاد و مجاهدان از غرض‌ورزان نادان گرفته و بر دهان یاوه‌سرایان مهر خاموشی زده شود. حال که ثمرة انقلاب اسلامی و جهاد مردم ما، قربانی‌ خودخواهی‌ها و قدرت‌طلبی‌های گروه کوچکی شده است، لازم است خاطرات مردان انقلابی و تاریخ‌ساز را به نسل‌های بعدی انتقال دهیم.

با این هدف، مدّت‌ها با اصرار از پدر بزرگوارم تقاضا می‌کردم که کارنامه‌های علمی و فرهنگی و خاطرات جهادی خود را بیان و ثبت تاریخ کند؛ امّا او نمی‌پذیرفت و می‌گفت:

«می‌ترسم این کار خودستایی باشد یا منجر به ریا گردد.»

من استدلال می‌کردم که بیان مبارزات و مجاهدت‌های افتخارآمیز مردم مسلمان افغانستان باعث تحکیم پایه‌های دین و استقرار نظام اسلامی می‌شود که خود نوعی جهاد است. کارنامه‌های علمی و جهادی یک عالم بزرگ کشور، ثروت معنوی است که نسل‌های آینده در پرتو آن می‌توانند مجاهدان راستین را از مدّعیان دروغین تشخیص دهند و دریابند که حماسه‌های شکست ارتش سرخ در افغانستان و فروپاشی اتّحاد جماهیر شوروی را چه کسانی رقم زده‌اند. 

چنان‌که ملاحظه خواهید کرد ایشان خاطرات خود را در نهایت احتیاط و بدون کم‌ترین مبالغه و حب‌وبغض بیان کرده است. بر واقعیت‌هایی که دیده و شنیده چیزی نیفزوده و منصفانه و امانت‌دارانه از مجاهدان و یاران خویش سخن گفته است.

در پایان از برادر دانشمند جناب مولوی محمّد شعیب صیقلی، سیّد احمد هاشمی، سیّد فضل‌الحق فایز، سیّد اسلام‌الدّین دهنمکی و سیّد ناصر تقدّسی که در تهیه و تنظیم این اثر همکاری کرده‌اند صمیمانه تشکّر می‌کنم.

مولوی محمّدمختار مفلح

تابستان ۱۳۸۳ شمسی کابل