پرسش: آقای مفلح تحلیل شما از فاجعه ای که در بگرام اتفاق افتاده چیست؟

پاسخ: با تأسف باید گفت که یکبار دیگر مردم افغانستان در فاجعه‌ی جنایت بار و هولناک از سوی آمریکایی‌ها در سوگ عمیق فرورفته اند، امروز مردم افغانستان شاهد اند که در برابر دیدگان آنان با چنان پر رویی و بی‌شرمی آمریکاییان به مقدس ترین گوهر آنان و به ارزشمند ترین و ارجمند ترین باور آنان بی‌حرمتی را مرتکب می‌گردند در قدم نخست این صدمه و این ثلمه را برای مردم افغانستان و مسلمانان عالم و نیز برای همه آزادگان جهان تسلیت عرض می‌کنم.

پرسش: آقای مفلح ابعاد این جنایت را چگونه می‌بینید؟

پاسخ: این جنایت هولناکی که از سوی آمریکاییان انجام یافته است، به پیمانه‌ای گسترده است که برای هیچ یک از کیش‌های الهی روی زمین حرمتی باقی نگذاشته است، این جنایت تنها در حق اعتقاد و باور مردم مسلمان افغانستان نیست، این توهین در حق همه ملت هاست، این جناست در حق همه آزادگان دنیاست، این جنایت در حق هر آنکسی است که برای آزادی و انسان دوستی باورمند است، این جنایت در حق کل انسانیت است، هرآنکس که عقیده‌ای دارد یا ندارد، هرآنکس که باوری دارد یا ندارد، توهین در حق کسانی است که برای انسانیت می‌اندیشند. این اقدام باید از سوی همه انسان‌ها سرکوب شود، این اقدام باید از طرف همه آزاد اندیشان عالم محکوم گردد. باید آمریکا به عنوان بزرگترین قدرتی که به حقوق انسانیت جفا روا داشته است معرفی گردد. این است تقاضای ما از مردم دنیا.

پرسش: آقای مفلح شما برای جلوگیری از این گونه اعمال چه کاری را موثر ارزیابی می‌نمایید؟

پاسخ: در قدم نخست باید به عرض رساند که این جنایت باید به گونه‌های مناسب و به مورد پاسخ داده شود، ایجاب می‌کند که مردم افغانستان با هوشیاری کامل با این مسئله برخورد نمایند، اگر مردم ما به اثر احساسات، تاکید می‌کنم به اثر احساسات به میدان بریزند و چند شیشه و چند محل شخصی یا تاسیسات عام المنفعه را تخریب کنند این کار در روند بی‌حرمتی آمریکاییان هیچ نوع تغییری نمی‌آورد. این کار اندک تغییری در بی‌ادبی‌های ممتد آمریکاییان وارد نمی‌آورد.

چیزی که مهم است این که باید مردم افغانستان با استفاده از ابزارهای معقول ولازم با این مسئله برخورد کنند، باید با حکومت افغانستان کار و همکاری کنند تا این حکومت یک موضع قوی در برابر آمریکاییان بگیرد. باید با پارلمان، با جامعه مدنی کشور و سایر نهادهای تاثیر گزار در این مورد کار شود تا همه به این وفاق برسند که آمریکاییان هیچ نفعی برای کشور ما ندارند و این آمریکاییان باید هرچه زود تر کشور ما را ترک کرده و از وطن ما بیرون بروند. این است راه حل و این است راه کوتاه برای نجات افغانستان.

پرسش: آقای مفلح پیام شما برای مردم افغانستان چیست؟

پاسخ: از نظر من ایجاب می‌کند که همه مردم افغانستان دست به هم داده و با یک دل و یک رأی و با اندیشه واحد و یگانه و با فکر منسجم وارد یک مرحله جدی گردیده و نگذارند تا آمریکایی‌ها که اکنون نماد دنیای صلیبی-صهیونی اند، بیش از این برای خود این قدر جرأت ببخشند که در یک سرزمین اسلامی، در یک کشور اسلامی و در یک چنین خاکی که با خون شهدایش عجین شده است، این گونه بازی نمایند. نباید اجازه داد که این‌ها این قدر دیده درا بار آیند که بیایند و در زیر چشم یک ملت که خود همه زندگی اش را داد؛ اما از قرآن پاسداری نمود، به قرآن و ایمان شان بازی نمایند.

چیز قابل دقت بیشتر اینکه برای برخی‌ها از این فضای غمباری که ملت افغانستان در سوگ آن نشسته نباید اجازه فرصت طلبی داد که در فکر بهره‌برداری‌های سیاسی خود باشند و بیایند املاک شخصی و داشته‌های ملی و عامه را بهم بریزند.

پرسش: آقای مفلح به نظر شما آمریکایی‌ها از چه بابتی دست به این کارها می‌زنند؟

پاسخ: در واقع این مسئله دلایل زیادی دارد، نخست اینکه دلیل آن را بوش به صراحت گفت، از نظر ما افغانستان در دست پاکستان بود و پاکستانی‌ها یک گروه را برگرده‌ی مردم افغانستان تحمیل نموده بودند. مقاومت مردم افغانستان در برابر آن جریان نیز به این مبنا بود که آنان آمده بودند و خلاف میل افغانستان به حکومت می‌پرداختند، اما بوش آمد و جنگیدن در برابر طالبان را جنگ صلیبی جدید نامید، این جنگ صلیبی نامیدن هم معنای خیلی خطرناکی داشته است. پس نتیجه گیری کرده می‌توانیم که این آمریکایی‌ها در اندیشه‌های کهنه (به راه انداختن جنگ‌های صلیبی) بوده اند و هستند.

نکته دیگر این است که از لحاظ روانی سربازان آمریکایی خسته و فرسوده شده اند و هرازگاهی به خودکشی دست می‌زنند، شما می‌توانید این را از آمارهایی که در این باره به نشر رسیده است هم به دست بیاورید، پس برای سربازان خسته آمریکایی این جنگ به عنوان جنگ عقیدتی با مردم افغانستان می‌تواند عساکر بی‌روحیه آنان را تقویت کند.

فراموش نکنیم که آمریکایی‌ها تا حال نتوانسته اند کرامت مردم افغانستان را درک کنند. این عدم فهم، آنان را تا این پیمانه به جنون کشانیده است. پس باید اوباما یک فکر مجدد کند. روانشناسی آمریکاییان خیلی روانشناسی خطرناکی است. خود رأیی و خود بینی و تکبر و نخوت و استکبار آمریکایی شهره‌ی جهانی دارد، این عوامل، عقده افراطی مذهبی علیه اسلام، روان پریشی بیمارگونه و در فرجام، عدم انضباط عسکری و نظامی در میان رده‌های مختلف این قوت‌ها کار را به نقاط دشواری کشانیده است.

پرسش: آقای مفلح از دیدگاه شما آیا با این وضعیتی که پدید آمده است، تکلیف دولت و مردم افغانستان چه چیزی می‌تواند باشد؟

پاسخ: خوب اصولاً از دید من، نباید دولت افغانستان در این زمینه سکوت اختیار کند، اگر دولت افغانستان در صدد این است که حافظ قانون اساسی باشد، در مقدمه این قانون حمایت و حراست از دین مبین اسلام قرار دارد، در دین و کیش اسلام جایگاه قرآن کریم مشخص است. اگر دولت باورمند به اقتدار ملی است، این ملت مسلمان است و اسلام دین دولت و ملت افغانستان است، پس حاکمیت ملی بدون اسلام دیگر شوخی است، اگر این دولت می‌خواهد که روزانه به طرف ثبات و استقلال برود به یقین با آمریکایی‌ها و با این گونه اعمال آنان نمی‌شود که به هیچ چیزی دست یافت، فکر کنید زمانی که آمریکایی‌ها به قرآن کریم این گونه بی‌مبالات اند، پس به چه چیزی، آنان تمکین خواهند نمود؟ آنان مگر با دولت افغانستان کرنش خواهند کرد؟

همه چیزی‌ کشور ما وابسته به این است که به این فهم برسیم که با آمریکایی‌ها نمی‌توانیم به هیچ چیز دست یابیم.

پرسش: آقای مفلح به نظر شما در کوتاه مدت چه کاری باید صورت گیرد؟

پاسخ: من باور دارم که باید ملت افغانستان با استفاده مناسب از ابزارهای مناسب، این فشار را به وجود بیاورند که همه کانال‌های قانونی افغانستان به این استقامت حرکت کند که ما باید افغانستان را از چنگال آمریکایی‌ها نجات دهیم، ما باید بکوشیم که دولت خود را طوری همکاری نماییم که به همکاری مردم باورمند گردد و در فرجام از هرگونه رابطه با آمریکایی‌ها بپرهیزد. از این رو می‌باید همه باهم دست به دست هم بدهیم و نگذاریم تا این فاجعه ادامه یابد و مردم ما همه روزه قربانی‌های زیادی تقدیم نمایند.

پس کوشش کنیم شرایط را طوری به وجود بیاوریم که دیگر بهانه‌ای برای توطئه صلیبی- صهیونی باقی نماند و آنان را از کشور خویش طوری بیرون کنیم که آسیبی برای ملت ما نرسد و ملت ما به سرنوشتش، خود حکم براند.

پرسش: آقای مفلح آیا سوالی هست که من نپرسیده ام؟ شما خود تدارک کنید!

پاسخ: بلی شهادت برادرانی که در این واقعه جان باختند را، برای خانواده‌های شان تسلیت عرض می‌کنم.

همان طوری که در قطعنامه تظاهرات روز جمعه که از طرف نهضت اسلامی افغانستان و شورای فرهنگی حامیان قدس شریف آمده است، جان باختگان در این تظاهرات باید به عنوان شهدای قرآن نامیده شوند و دولت افغانستان باید از بازماندگان آنان دلجویی کند.

تشکر