رئیس جمهور کشور در روزهای نزدیک به کشور عربستان سعودی به سفررفته و با شاه عبدالله پادشاه عربستان سعودی به امید جلب کمک آن کشور جهت ختم درگیری خونین در افغانستان مذاکراتی داشته است .

روی کرد نو پالیسی خارجی کشور به شاه سعودی از جهت های زیادی درخور توجه است. دقیقا درهشت سال اخیر نظر به موجودیت اعراب در صفوف مخالفین دولت و همین گونه سابقه روابط سعودی ها با امارت اسلامی طالبان روابط  میان کابل ریاض خیلی ها صمیمی نبوده و کشور سعودی نیز در این مدت نشانه های برجسته ای که بتواند نشاندهنده یک استراتیژی فعال در افغانستان باشد از خود بروز نداد. اکنون که رئیس جمهور کشور از دو سال به این سو علاقه مند به ایجاد روابط پویا تر با جانب سعودی شده است را می توان یک تحول مهم ومعنا دار تلقی نمود ؛ به چند دلیل :

۱ . حاکمیت کشور در هشت سال گذشته نظربه موجودیت عقبه های زیادی نتوانست با جانب سعودی رابطه همه جانبه ای تأمین نماید. عربستان سعودی به مثابه زادگاه اسامه بن لادن با همه تعلق های زیادی که میان واشنگتن وریاض موجود است ، ازلحاظ ذهنی حالت جاذبه سیاسی در منطقه را به وضعیت دافعه مبدل می نمود. انگارکه باهمه قطع رابطه ای که میان دستگاه اقتدار سیاسی در سعودی و دستگاه اسامه بن لادن وجود دارد اما سایه های سنگینی در روانشناسی اتباع این دوکشور قابل حس ولمس است. این وضعیت نمی توانست در سردی روابط میان کابل وریاض بی تاثیر می ماند. به رسمیت شناختن نیمه کاره حاکمیت طالبان از سوی سعودی نیز خاطره ای بود که شرکای مهم حاکمیت در افغانستان نیزبه آسانی نمی توانستند آن را به فراموشی بسپارند. پس چنین ناآمادگی هایی نمی توانست حرکت مناسب حال دو کشور را به وجود بیاورد .

۲ . ماهیت سیاست خارجی افغانستان در هشت سال گذشته نیز با فراز وفرودهای خاص خود ، همه قابلیت های خودراصرف هرچه بهترسازی روابط با کشور های غربی درگیر در قضیه افغانستان نمود و کمتر به باز سازی روابط ورشکست خود با جهان اسلام  ودرصدرآن کشور عربستان سعودی پرداخت. این فروگزاری تنظیم روابط با کشوری به وسعت معنوی واقتصادی زیاد مانند عربستان سعودی در ظاهر بسیار ساده به نظرمی آمد اما اکنون بعد ازسپری شدن این مدت تازه در دسک سیاسی دستگاه پالیسی سازکشورحرکتی به وجود آمده است .

شاید گمان برده می شد که با اتکای پیوسته به مراکز قدرت های جهانی اروپایی وامریکایی دیگر به قدرت های منطقه ای دیگر نیازی نیست. اما اکنون حقایق افغانستان به گونه ای پیش رفته است که ایجابات واقعی منطقه وبه خصوص کشور های مهم اسلامی ، نظام کنونی کشوررا واداشته است تا به این بخش « متروک سیاست خارجی افغانستان » را دوباره احیا باید نمود ودیگر در باب سیاست های فرضی ونظری محض تجدید نظر باید کرد.

۳ . فاصله های زیاد درروابط کابل وریاض برای پاکستان بیشترین فرصت را به بار آورد تا باز هم در باب سیاست افغانستان تنها پاکستان باید به گوش سران سعودی وسواس کند. پاکستان که از دیر باز در سیاست کشور عربستان سعودی دارای نفوذ بوده است هرگز دوسیه موضوعی به بزرگی قضیه افغانستان را نمی تواند تا با خود به ریاض نبرده باشد و درجذب آن کشور به طرف مواضع خودش فرا بخواند. …