افغانستان در اوضاع و احوال    

کنونی، با پیچیده ترین قضایای حیات سیاسی و اجتماعی خویش روبه رو است. کشوری نه درحال گذار از جنگ بلکه عملا درگیر با شورش های مسلحانه، دشوار گذار ترین انتخاب هارا پیش روی کسانی که به امروز و فردای افغانستان می اندیشند، سپری می کند. نیاز جامعه به مقوله های مهم و معقولی چون امنیت، رفاه اجتماعی و رشد مدنی و امثال آن به سان رشته های بهم تنیده ای اند که شاکله اصلی خواست جامعه کشور را تمثیل می کنند.

استبداد زدگی روان عمومی جامعه هم به گونه ای خفقان آور است که رشد ارزش های مردم سالاری را به کندی گیج کننده ای روبه رو ساخته و پیوند های حاکمیت برمبنای احترام به حقوق شهروندی را هنوز در زوایای اندیشه قشر های پایین جامعه ناشناخته باقی گذاشته است. در چنین فضای ناپایداری نسل نوی تربیت یافته است که با ذهنیتی ساخته و پرداخته شده در فضای بی ثبات مهاجرت های درون- بیرون کشور، در صحنه کنونی حضور یافته اند. حضور سایه سربی وسنگین جنگ بر حیات کشور وحس سرد بربدنه تفاله های جنگی که در ذهنیت جامعه ته نشین شده است، تا پیمانه زیادی کفه های ترازوی هر مقیاسی برمبنای مقوله های کلان ملی چون ارزش های بزرگ مردم سالاری، احترام گذاشتن به رای سیاسی اکثریت و اصالت انتخاب را….